Pencereler dedi küçük insan. Korkutuyorlar beni. Oralardan bakıp, betonlara çarpan yağmura şiirler yazıyorlar. Toprak anılıyor. Kokusu gelmiş tıkalı burunlarına. Ben toprağı kokladım, bahsettiklerine benzemeyecek kadar doğaldır. Kendini düşünemeyecek kadar Müslüman. Sonrasında tekrar doğduklarını sanıyorlar. Tekrar, tekrar ve tekrar. İlk tekrardan sonrası nefes almak kadar monoton oluyor. Her geçen günün güneşiyle doğuyorlar. Çiğlere gömülmüş bedenlerini mezarlığından kaldırıp uzanan ruhlarına bakıyorlar.
-Bugün daha çok çalışmalıyız son kullanma tarihi geçmiş hayallerimize. Daha çok yorulmalıyız ki şikayet edebilelim. (İçlerinden geçenleri az çok biliyorum.) Hangimiz daha güzeliz, hangimizde para çok, hangimizin sevgilisi daha güzel, hangimiz ilgi odağıyız, hangimiz korkutmak için daha güçlü, hangimizin sistemi daha iyi ve hangimiz ölümsüzlüğü hakkediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder