Kayıplar... kayıplar var.
Her an ölüyoruz dostlarım. Geçmiş yakamızı bırakmayan bir düşman gibi.
Geriye baktığın her an yavaşlatıyor aslında, suyu arzuladığın saflıkta bir serabın içindesin, hafif bir acılık da var tadında. Ölmek istediği zaman ölür insan derler ya.
Uyumak istiyorsun, ufak kırıntılar serptiğin yaşanmışlıklar var aklında ve yalanların en büyüğü sensin. Bir oda yaratmışsın.. içinde en sevdiklerin oda gittikçe küçülüyor yok oluyor sonunda ve o yokluktan doğan bir oda .
Büyük bir deniz vardı zamanında, ucu bilmem nereye kadardı. Eserdi bazen.., yağmur ağlardı o deniz. Sonunu görmediğimiz için mi büyüktü yoksa. Sonra bizi aldı ...
'' Balıklar ne kadar büyür? '' Deniz mi etken yoksa arzusu mu balığın büyümeye...
Biz aynı dili konuşan hayalperestleriz aslında.
Edip Aksay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder