Bağlarken gece gündüze kendini, inanırsın bitmeyecek gibi
gelen masallara. Dinlersin, dinlersin de sonunu hiç hatırlamazsın. Kahramanların
her biri olursun, hangisi olacağına karar veremeden son bulur anlatılanlar.
Bak! Yine o, nicedir doyamıyorsun bunu dinlemeye. Ne var
bilmem…
Atarken kendini her gece bir uçurumun kıyısından. Esen rüzgârla
göremediğin ölümün. Son bir kez et yeminini ya da söyle söyleyemediklerini. Ne
biliyim atla, atla da deki; keşke esmeseydi rüzgâr. Ne biliyim, bırakta kendini
bu gece öldürmeyi. Dinle! Nicedir doyamıyorsun bunu dinlemeye.
Bağlarken gece gündüze kendini,
intihar eder ufka doğru.
Sönerken ellerinde alev,
hayal olur çoğalır içtiğin birkaç kadeh.
intihar eder ufka doğru.
Sönerken ellerinde alev,
hayal olur çoğalır içtiğin birkaç kadeh.
Yaşar ÖZER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder