Yalnızlığımla baş başa geçirdiğim onca günün anısına…
Belirli bir yaşanmışlığı hiçe sayma yolunda ilerlemekten artık yoruldum, sigaramdan bir nefes daha çekerken. Bir arkadaşımın bahsettiği gibi neden süslenir ki ayrılık kelimeleri? Herkesin anlatabileceği kadar basit, çoğu zaman iki kelimeye sığabilecek kadar sınırlı olduğu için mi. Cümleler devrik, kelimeler anlamsız, gecenin bir yarısı düşündürecek kadar zamansız. Çıldırırcasına koparırken takvimden yaprakları, tek yapabildiğim şey dağınık odamın soğuk duvarlarıyla konuşmak kör denilebilecek sabahın bu saatinde. Ki ben ilk kez duvarlarla konuşmaya başladığımda anladım yalnız olduğumu. Bu delilik bana yalnızlığın bir hediyesi.
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
Orhan Veli Kanık - Yalnızlık
Arif Sedat KARADAĞ
Arif Sedat Karadağ; Duvarlara derdini anlatan insan…
Arif Sedat Karadağ; Duvarlara derdini anlatan insan…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder