Sabahın üçünde kahrolası bir savaşın ortasındaydı sanki. Kafasını gökyüzüne doğru kaldırdı ilham alabilmek için ama ay bile gizlenmiş bu savaşta yıldızlar görünmüyordu.

    Hep şanssızlığından dem vururdu ya zaten, ilham almak için baktığı gökyüzü kapkaranlık karşısında dururken, hafif bir müzik dinlemek istedi ve balkonda oturduğu sandalyesinden radyoyu açmak için kalkıp odaya girdiği anda elektrikler kesil ve dudaklarından şu üç kelime döküldü;


- Hay şansımı s.keyim…

    Balkona geri döndü sandalyesine oturup masanın üstünde duran sigara paketine boş bir hamle ile uzandı, bu uzanış beynindeki kontrol merkezinin ona istemsizce yaptırdığı bir uzanıştı. Sigarasını yakmaya çalışırken çakmağın bile yanmamak için direndiğini fark ettiği anda artık isyan etme noktasına ulaştı. Sanki sanki her şey bu gece ona karşı geliyor, kader resmen alay eder gibi bütün aksilikleri karşısına çıkartıyordu. Her şeyin üst üste geldiği bir geceydi bu. Kader eğlenmek için bu geceyi seçmiş olmalıydı başka açıklaması olamazdı. Hayat sanki bir mesaj veriyordu ona ve mesaj açıkça belliydi;

- Sende bu şans varken, senden bir bok olmaz oğlum daha sigaranı bile yakamıyorsun lan…..

    Haklıydı üstelik, gece yarısı gelen telefonla sevdiği kadın ondan ayrılmıştı, aklı ve kalbi arasında geçen büyük savaşın ortasında kalmıştı. Evinin balkonunda oturup düşünürken başına gelenlere bak, ilham almaya çalışmış bulutlar engellemiş, sigarasını yakmaya çalışmış çakmak yanmamış, hafif bir müzik dinlemek istemiş elektrikler kesilmiş, karanlığın ortasında bir başına kala kalmıştı. Bir ara niyetini sağlam bozdu ve intihar etmeyi düşündü ama kısa sürdü bu düşüncesi.